Çoğu insanın büyük sarı-turuncu domatesleri sevmesinin bir nedeni vardır. Çoğu durumda çok lezzetli ve tatlı olmalarının yanı sıra, çocuk ve diyet diyetleri için tavsiye edilmelerini sağlayan faydalı maddeler içerirler. Karakteristik bir temsilci, ülkemizde henüz çok yaygın olmayan Amerikan kökenli Amana Portakal çeşididir.
Açıklama
ABD’de 1984 yılında yetiştirilen Amana Orange domatesi amatör bir çeşit olarak kabul edilir. Çeşit, girişimci V. I. Blokin-Mechtalin’in talebi üzerine yalnızca 2019 yılında Rusya Federasyonu Devlet Islah Başarıları Siciline girilmiştir. Dacha çiftçileri ve amatör bahçıvanlar tarafından sera yetiştiriciliği için tasarlanmıştır. Mevcut bölgelerin çoğunda kabul görmektedir: hem domates için rahat bir iklime sahip (Kuzey Kafkasya, Aşağı Volga) hem de kısa soğuk yazları olan (Kuzey, Kuzey-Batı, Urallar, vb.).
Çeşitlilik belirsizdir, çalılar iki metre yüksekliğe ulaşabilir. Yapraklar normal büyüklükte, yeşil, hafif püsküllüdür. İlk çiçek salkımı 9. yapraktan sonra, sonrakiler ise her üç yaprakta bir oluşur. Bir fırçaya 5-6 adede kadar meyve konulabilir. Ürün olgunluğu açısından, Amana Portakal domatesi erken olgunlaşanlara aittir: iki aylık fidelerin dikilmesinden sonra, ilk meyveler 40-45 gün içinde olgunlaşır.
Domatesler iyi tanımlanmış kaburgaları olan düz yuvarlak bir şekle sahiptir, kıvamı yumuşaktır, 6’dan fazla tohum hücresi ve az sayıda tohum vardır. Meyvenin ağırlığı 300-400 gr olup, olgunlaştığında parlak sarıdan turuncuya kadar değişen renklerde olur. Dikkatli bir bakım ve mahsulün paylaştırılmasıyla, bir kilogramlık numuneler üretmek mümkündür. Eti etli, suludur: amatör bahçıvanların forumlarda yazdığı gibi “katı et”, kabuğu incedir. Bu tür domatesler genellikle “bif-domates” olarak adlandırılır. Ana kullanımları salata domatesi olaraktır; tadı tatlıdır, iyi kabul edilir ve hafif ekşi bir tat bırakır. Belirgin aromasında meyvemsi notalar vardır.
Çeşit çok yüksek bir verime sahiptir: resmi belgeye göre, film seralarda 17 kg/m2’yi aşmaktadır. Bitki başına yaklaşık 4 kg domates üretir. İçindeki likopen varlığı, Amana Portakal domatesinin kalp ve damar hastalıkları olan kişilere tavsiye edilmesini sağlar. Hastalık direnci, yirminci yüzyılın sonunda tanıtılan çeşitler için tipik olan olağan düzeydedir.
Artıları ve eksileri
Amana Orange, “bal” çeşitlerini sevenler için bir domatestir. Artık akranları arasında en iyilerden biri olarak adlandırılamaz, ancak olumlu niteliklerin bir kombinasyonu ile çeşitlilik açıkça derecelendirmenin en üstünde yer almaktadır. Onun erdemleri:
- büyük meyvelerin yüksek dereceli görünümü;
- Diyet özellikleri;
- çok yüksek verim;
- domateslerde çatlama yok;
- Phytophthora’ya karşı direnç;
- Etli et;
- Orijinal lezzet.
Dezavantajlar arasında en sık dile getirilenler şunlardır:
- zayıf raf ömrü;
- zayıf taşınabilirlik;
- Sıcaklık değişimlerinin meyve verimi ve kalitesi üzerindeki yüksek etkisi;
- bitkiyi düzgün bir şekilde biçimlendirme ihtiyacı.
Amana Orange yerel taze tüketim için bir çeşittir, bu nedenle satılık sebze yetiştiren çiftçiler için ilginç değildir, ancak seraları olan ve güzel vitamin meyvelerinin erken hasatını yetiştirmek isteyen bahçıvanlar için çok caziptir.
Büyüyen özellikler
Amana Orange domatesi çoğunlukla seralarda yetiştirildiğinden, fideler için tohum ekme zamanlaması mevcut yapının kalitesine bağlıdır. Erkenci çeşitler için çekirdeksiz yetiştirme de mümkündür, ancak olası tüm faydaları elde etmek için önce fideleri hazırlayın. Hatta fideler Şubat sonunda ekilebilir ve ardından Nisan sonunda sera yatağına aktarılabilir. Çoğu bölgede, açık alanda en az bir ay sonra hazırlanacaktır. Domates Amana Orange soğuğa dayanıklı değildir, bu nedenle her durumda fideler dikimden kısa bir süre önce sertleştirilir.
Bir dikim şeması, metrekare yatak başına 3 ila 4 bitki önerir. Yüksek verim elde etmek için toprak iyi gübrelenmelidir, ancak daha sonra da gübreye ihtiyacınız olacaktır. Ancak ürün erken olgunlaştığından, iki defadan fazla gübreleme yapmak için zaman yoktur. Domateslerin olgunlaşmasının başlangıcına kadar Amana Orange sık ve bol sulama gerektirir. Meyve çeşidin tipik büyüklüğüne ulaştığında, sulama azaltılmalıdır.
Çalıların bir veya iki sap haline getirilmesi ve sapların zamanında çıkarılması tavsiye edilir. Sadece sapların sağlam desteklere bağlanması gerekmeyecek, aynı zamanda domates bitkilerinin boyutu arttıkça meyve fırçaları da artacaktır. Phytophthora bu domates için tehlikeli değildir, diğer hastalıkların olasılığını azaltmak için meyvelerin olgunlaşmasından önce çalıların fungisitlerle önleyici olarak püskürtülmesi yararlıdır.
Domatesleri olgunlaştıkça hasat edin. İç mekanda da olgunlaştırılabilirler, ancak çalılar tamamen renklenene kadar beklemek daha iyidir. Ne yazık ki, hasat uzun süreli depolama için uygun değildir: 3-4 gün içinde yenemeyen her şey macun ve soslara işlenir. Bu domateslerin suyu da lezzetlidir, ancak alışılmadık bir renge sahiptir.
Amerikan Amana Portakal domatesi, bahçıvanlar tarafından yaz başında taze olarak tüketilmek üzere yetiştirilmek üzere tasarlanmıştır, bu nedenle çalılar ağırlıklı olarak seraya dikilir. Büyük meyveli bir çeşittir; parlak sarı domatesler likopen bakımından yüksektir ve bu nedenle diyet diyetlerinde yaygın olarak kullanılır.
